Etxeei buruz (Shuntaro Tanikawa)

 

 

Gizakiak naturaz gorde ziren

Espazioaren beldurrez

Denboraren minez

 

Hau lasaitasuna dela uste zuten gizakiek

Espazio mugagabearen ordez pareta zuri-zuriak

Denbora mugagabearen ordez ohe samur bat

 

Alabaina, ate eta leihoak behar zituzten

Ateak, lagun minentzat

Leihoak, uda egun ederrentzat

 

Egunez, kanpoan ere oskarbi zein euri-hodei paretak

Larre nola kaleetan, bazen non lo egin

Gauez   —   Gizakiak ezkutatzen ziren

 

“Hau etxera itzultzeko gogoa” xuxurlatu ohi zuten

FIdeltasunez etxeari esker gizakiak kide minekin bizi ahal ziren

Udaberri, uda, udazken, negu eta, bapatean, egun batean hil egin arte

 

Gizakiei buruz, hortik aurrera ez dakit

Gizakirik gabeko etxeek

Pixkanaka espazio-denboraren antza dutela baino ez

 

 

 

室について “Heya ni tsuite” (“Gelei buruz”, 1955) – Shuntaro Tanikawa (1931-)

Poesia

 

Begiak barrura begira baleza – hori da hitza

—-antiirudia

Erreala da bakarrik izenik behar ez duena

—-poesia baizik

 

 

 

minutu batzuk

 

taza hustu dut eta aparra baino ez da geratzen

momentu geldo baten andari

minutu batzuk baino ez dizkiot eskatu

eta eman dizkit, agian

hurrengo bat egoteko baldintzaz. orain garbitu behar da.

 

Oharrak egiaz bestaldeko lagunari

 

Lihozko egiak irun ditu asabak

Lihoak beste iraunen du egiak

Agian lihoz egindako egiak

Agian egindako egiak

 

Esku oker-zimurtu-hilkor

Zikin-busti-hil

Eta ikusezinak

Egindako egiak

Erre-isil-estali-ito

Agindu,

Eta sekulan entzuten ez duten

Egiak

 

Baina ez lihoak ez eskuak

ez egiak;

hil egin

hil egin du

zure isiltasunak